Roll Dergisi, S.2, Aralık 1996

“O kadar güzelsin ki, yağmur başladı.”

Richard Brautigan (1935, Washington, Tacoma – 1984, Bolinas, Marin County). Amerikalı hakikat avcısı. Avın anlamını tuttuklarının toplamında aramadı. Avcılığı “başarı”yla ölçmedi. Avlanmak, yalnızca bir yaşama biçimiydi. Irmaktan ırmağa, balıktan balığa, günlüğünü tuttuğu avı bir hayat topografyası oldu çıktı, kendisi de avının avladığı avcı, bir hayat balığı.

Sonra… “Yeşil bir balçık küvetin kenarlarında büyüyordu, etrafta yüzen düzinelerce ölü balık vardı....

(“Şairi renklerle okumak” adıyla, Başka dergisinde yayınlandı, S:4, Ekim 2008) Ne Cihat Burak ne de “Şairin Ölümü” “tarihe ait” olmayacaktır. Tarihe geçmekte ve oradan bize çıkagelmektedir. İşte bu yüzden Cihat Burak’ın sanatı işlevseldir.

Cihat Burak’ın “Şairin Ölümü” adlı triptik tablosu, ilk kez 1968 Kasım’ında Taksim Sanat Galerisi’nde sergilenir.(1) “Nazım Triptiği” diye de bilinen bu resimde Cihat Burak, beş yıl önceki ölümünden kısa bir süre önce tanımış olduğu Nazım Hikmet’in simgesel...

“Bu eylemi müzik endüstrisinin çıkarlarının, toplumun ve müzisyenlerin çıkarlarıyla uyuşmadığını , endüstrinin toplumun çıkarlarına aykırı hareket ettiğini göstermek ve bir kamuoyu bilinci oluşturabilmek için yaptık. Lütfen müzik endüstrisinin temsilcilerine inanmayalım, bize yalan söylüyorlar!”

19 Eylül 2009 tarihinde, yani bayram arifesinde MySpace ve LastFm sitelerinin erişime engellendiğini fark ettik. O sırada sık kullandığım sosyal ağ olan Friendfeed’deydim. Haber bir anda yayılmaya başladı. Önce Sansüresansür grubu viral bir gerilla eylemi organize edip...

Stelarc 5 Haziran 2009 tarihinde Akbank Sanat’ta bir seminer verdi. 1996’dan bu yana yaptığı işlerini anlattı. Esprili, performansın antik teatralliğini ve retorik sahnesini yerinde kullanan bir performanstı. Ama sahnede konuşan, kolundaki üçüncü kulağına da konuşan bir Cyborg’du. Kendi bedeni artık kendisine ait olmayan, ağa uzayan, “Makine” ile aramızda bir “Arayüz” haline gelmiş bir Cyborg. İnsan-sonrası…

Şu sıralar İstanbul’da güzel bir etkinlik yapılıyor. 2-12 Haziran 2009 tarihleri arasında, Akbank Sanat, Santral...

Trevor Paglen, karanlık, varlığı asla itiraf edilmeyen, haritalarda işaretlenmeyen, derin ve gizli bir dünyanın “deneysel coğrafyası” ile uğraşıyor. Alışıldık, sıradan dünyamızı paralel bir evren gibi kuşatan, varlığı hakkında ancak zaman zaman belli belirsiz işaretler aldığımız, yerlilerinin “kara dünya” adını taktığı bir mekanın izlerini sürüyor, topografyasını görselleştiriyor. Zor ve “riskli” bir av.

“Deneysel coğrafyacı” ve sanatçı Trevor Paglen, 26 Haziran 2009’da İTÜ Taşkışla’da “Haritada Boş Noktalar: Devletin Gizliliği ve Görünürlüğün Sınırları”...

(Kitap-lık, S:22, Temmuz-Ağustos 1996)

“Bir ilk ve son kitap için, Yazının Sıfır Derecesi ve Aydınlık Oda (Camera Lucida) mutlu adlar. Dehşetli mutluluk, rastlantı ve alınyazısının dehşetli bir biçimde kararsızlaştırdığı. Şimdi hüznün, bugün benimkinin ve onda her zaman duyumsadığıma inandığım hüznün içinden geçerken, Roland Barthes’ı, güleryüzlü ve bezgin, umutsuz, yalnız, derinden inançsız, incelikli, kültürlü, epikürcü, her zaman bırakıp gitmeye hazır ve hiç sabırsızlık belirtisi göstermeyen, öze ilişkin sürekli, temelli bir düş...

kitap-lik, S: 27, Mayıs – Haziran 1997, Yapı Kredi yayınları, sf. 28 – 31; Yazının orijinali ve konuyla ilgili Hüseyin Alptekin ile birlikte yazdığımız diğer yazılara “Makaleler” bölümünde görüntülenebilir/indirilebilir pdf formatında erişebilirsiniz.)

Hüseyin B. Alptekin ile birlikte

Lecomte, “Oluş’a ve Kaos’ a ait olan ve onlardan gelen hakiki şiiri bulmuş”tur. “Kaynağını her zaman gerçek lirizmde bulan bu organik tona, bu yırtılmış organlann atmosferine, bu nemli, yakıcı fetüs havasına yeniden kavuşur....

(Kitap-lık Dergisi, S: 26, Mart – Nisan 1997, Yapı Kredi Yayınları, sf. 26 – 30; Yazının orijinali ve konuyla ilgili Hüseyin Alptekin ile birlikte yazdığımız diğer yazılara “Makaleler” bölümünde görüntülenebilir/indirilebilir pdf formatında erişebilirsiniz.) Hüseyin Alptekin’in anısına…

“Büyük Oyun” (Le Grand Jeu), 1928 – 1930 arasında ancak üç sayısı yayımlanabilen bir derginin çevresinde kurulup dağılan bir “hareket”in, bir “akım”ın adı olarak geçti tarihe ve grubun hedeflerinin tutkulu görkemiyle karşılaştırıldığında, şimdilik yalnızca...

(Söyleşi, Platin Dergisi, Gelecex Eki, Kasım 2003, sf. 26-27)

Bugün “sanal gerçeklik” dediğimiz şeyin hakikat üzerinde hakiki etkileri oluyor. Ağ üzerinde yaşanan deneyimler gibi. Bunlar tarafımızdan algılanıyor ve düşüncelerimizi, gerçekliğe bakış açımızı, algımızı dönüştürüyor. Bu gerçek bir etki değil mi? Sanallığın gerçeklik algımızı tamamen kaplayıp kaplamayacağını bilemem, ama şimdiden zaman-mekan algımızı dönüştürdüğü bir gerçek. Artık bir “yer”e gitmek, “biri”leriyle etkileşim kurmak için, bildiğimiz zaman-mekan boyutunu hesaplamıyorsunuz. Hız algımız da değişti. ...